"Σε μια εποχή που τα "ινδοαραβικά" έδιναν κι έπαιρναν, βγαίνουν οι κορυφαίοι τραγουδιστές (από πλευράς καταξίωσης στη συνείδηση του ευρύτερου κοινού) και επαναφέρουν μια σειρά από παλιά λαϊκά τραγούδια.
Εχουμε λοιπόν το 1959 το Στέλιο Καζαντζίδη να τραγουδάει τη "Συννεφιασμένη Κυριακή" (μπουζούκια οι Παπαδόπουλος, Καρνέζης, Μακρυδάκης, Τσιτσάνης). Την ίδια σχεδόν εποχή ο Μπιθικώτσης τραγουδάει
τέσσερα καινούργια τραγούδια του Μάρκου και στη συνέχεια πολλά από τα προπολεμικά του. Θα ακολουθήσουν όλοι οι γνωστοί τραγουδιστές Γαβαλάς, Πόλυ Πάνου, Καίτη Γκρέυ κ.ά.) που θα επαναφέρουν στο προσκήνιο ένα μεγάλο μέρος της προπολεμικής λαϊκής μουσικής. Θα ακουστούν π.χ. τραγούδια του Σκαρβέλη (Με το "Καημό μεσ' στην καρδούλα μου" ο Γαβαλάς θα είναι ο πρώτος που θα τολμήσει μετά από είκοσι και πλέον χρόνια να μπει σε σύγκριση με τον Κάβουρα),..."